Karretjes

Goed, ik had laatst ongeveer belooft dat ik wat foto's zou posten aangaande het dorspfeest. Dus bij deze enkele foto's van de versierde wagens.

Om te beginnen natuurlijk de kar van de Drumband en Lyrakorps. We willen graag nieuwe leden erbij krijgen dus vandaar de poppen met vraagtekens.


Oké, de volgende foto is niet echt gelukt. Zoals het met wel meer het geval zal zijn. Ik heb echter de foto's niet zelf genomen, dus mij valt niets te verwijten :P. Op deze foto valt de kar te zien aangaande The Addams Family. Een erg mooie kar. Jammer dat deze er niet goed opstaat dus.


Hier een trekker als paard met een koets erachter. Niet heel erg origineel maar wel kunstig gemaakt op zich.


Een kar met als thema de gevangenis. Leuk hoor zo'n kooitje.


En natuurlijk is dat gevangenisje snel vol. Ik bedoel, wat wil je ook met Lucky Luke erbij. Sneller dan zijn eigen schaduw. Leuk ook dat de boeven dus buiten de gevangenis in geel/zwart lopen en in de gevangenis wit/zwart :P. Rattaplan pak ze.


Naar mijn weten was er dit jaar geen zigeunerwagen, echter wel een p.i.m.p. bak. En damn, wat een olielucht kwam daar vanaf zeg. Stoer toch zo'n rookmachine onder de wagen. Lekker rappen weet je, maar zwart waren ze dan weer niet.


Ook het lugubere van mensen kwam dit jaar weer boven. Bijvoorbeeld in de vorm van de wagen hieronder. Een smakelijk hoofdgerecht. De koppen zijn denk ik toch wel te zien ;). Dus puzzel de clou maar zelf even uit.


Tot dus ver de foto's van het dorpsfeest. Zo heb ik die belofte ook weer waar gemaakt ;).

Nachtelijke sms'jes

Goed, door het dorpsfeest kon ik niet naar een meeting van Aeon. Wat ik dus heel erg jammer vond, maar goed, andere verplichtingen. Rond half 2 's nachts (zo net dus) ben ik dus gemobt door wat Aeon leden die er dus wel naar toe zijn gegaan. Gelukkig voor hen dat ik nog niet sliep. Al kennen sommige mij goed genoeg om te weten dat ik niet zo heel vroeg mijn bedje in duik. Hieronder even de sms'jes die ik zoal ontvangen heb. De namen heb ik er even uitgehaald en wat kleine aanpassingen qua spelling (die sms-taal toch ook).

Hoi Ys, er is niet veel aan zonder jou

Ik ken deze persoon dus nog niet IRL en op Aeon heeft deze beste kerel ook nog niet veel gepost. Het is dat ik zijn huidige vriendin graag mag :P.

Hey Ys! We missen je! X

Van de eerder genoemde vriendin. En ahhhhh wat lief een kusje.

Hoi Ys, waar blijf je? We wachten nog steeds op onze mystery guest :P Serieus: ze missen je!

Dat mystery guest is dus een inside joke aangaande de vorige meer. Waar ik dus toevallig toch op de stoep stond. Nou ja, toevallig. Het was bij de gastvrouw bekend :P. Wat toevallig die vorige genoemde vriendin was.

We missen je! Kom's naar Rotterdam! Groetjes, ***

Tuurlijk, Rotterdam... dat is ook direct om de hoek voor mij. Sorry, maar nee. Niet dit keer in ieder geval. Volgende keer beter.

Hey Ys, we missen je gr ***

Goh, en nog één die me mist.

Zeg Ys, waar blijf je nou? Gr ***

En nog één.

Hej Ys... Ze missen je en het is heel raar zonder jou. kus *** en ***

Maar blijkbaar zijn er dus twee dames die mij daar niet misten :P, maar die het wel raar vonden zo zonder mij. Hoe die combinatie zo kon bestaan weet ik tot op heden nog niet. Want reactie op de teruggezonden sms heb ik nog niet ontvangen. Maar hè, van twee dames een kus krijgen maakt natuurlijk wel wat goed :P.

Ik moet zeggen dat het wel grappig en leuk was. Daarnaast gok ik dat mijn mobiele nummer dus bij wat meer mensen plots bekend is. Toch ben ik ook meteen wat nummers rijker :P.

Dorpsfeest

Vandaag begint het dorpsfeest bij mij in het dorp. Iets waar ik eigenlijk totaal geen zin in heb. Al die kereltjes die dan plots zich helemaal vol zuipen over 4 dagen en die herrie de hele tijd. Het is dat ik moet drummen maar anders had ik dit weekeinde liever ergens anders gezeten. Op de Aeon meet bijvoorbeeld. Maar goed, dat gaat dus niet door. De versierde wagen van de drumband en lyrakorps is in ieder geval af als het goed is. Dus dat word hobbelen geblazen, maar dat is altijd beter dan de hele tijd te moeten lopen.

Gisteren werd mij ook om 11 uur 's avonds nog even gevraagd of ik de lantaarn voor de deur even wilde aansluiten op de netspanning. Oftewel het was al pikkedonker en dan eerst nog opzoek naar een verlengkabel. Geen fijn klusje, vooral als er dan eerst geroepen wordt dat het via de voordeur moet. Wat dus niet kon. Dus uiteindelijk de kabel maar via de garage laten lopen. Leuke was nog dat het zo nodig aan moest omdat de buren het ook allemaal aan hadden (nou ja, voor een deel dan) maar dat deze dus de lantaarns dus om 2 uur 's nachts allemaal uit waren. En tja, omdat helemaal naar de garage te lopen, waarvoor ik dus eerst naar buiten moet, nou nee.

Het thema van de straat is dit jaar Halloween. Op zich wel leuk hoor, maar de hond is er niet zo blij mee. Ze hebben namelijk soort van vogelverschrikkers langs de kant van de weg gezet en dat vind onze hond nog al beangstigend. Want hij denkt dan namelijk dat er een raar wezen staat, en tja, dan gaan die rughaartjes toch echt overeind staan en begint meneer te grommen. Het uitlaten op de eerste avond dat die gevallen stonden was dus niet echt leuk. Maar nu ze er wat langer staan wordt het al wat minder.

Ze hebben het dorpsfeest wel lekker geplant, want de nieuwsberichten zijn niet echt denderend te noemen. Dus maar hopen dat we het in ieder geval relatief gezien redelijk droog houden. Zo niet, dan maar hopen dat ik niet ziek word. Want dat kan ik op dit moment eigenlijk totaal niet hebben. Dit dorpsfeest kost al meer tijd dan ik eigenlijk kwijt wil. Afijn, misschien dat ik van de week nog wat foto's plaats, maar dat garandeer ik niet :P.

Klote koters van een ander

Goed, even wat frustraties weg schrijven aangaande gisteren.

Heb ik het al druk wegens afstuderen, kon ik gisteren ook nog eens met de drumband en lyrakorps een optreden verzorgen. De schoolkinderen binnenhalen die op schoolreis waren geweest. Op zich had ik daar geen problemen mee. Een mens kan af en toe wel wat afleiding gebruiken.

Dus met die snik hitte stonden we om half 7 klaar bij het dorpshuis om te vertrekken en net als elk jaar liepen we dezelfde route. Nou ja, een verkorte versie dit keer. Want wat kwamen wij onderweg tegen? Enkele ouders op de fiets met de melding dat de twee bussen al richting de school reden. Ja, hallo. Ieder jaar hebben we tot nog toe altijd op hen moeten wachten. In weer en wind. En dan kunnen ze niet eens het fatsoen hebben om 5 minuten op ons te wachten. Want ja, we hadden nog 5 minuten nodig om op de afgesproken plaats te komen. En dat met die bloed hitte en in kostuum. Oftewel we zijn maar opgehouden en zijn terug gelopen. De laatste bus zag ons toevallig en had dan toch nog een beetje fatsoen om even te blijven wachten. Dus het laatste stukje hebben we ze dan toch nog maar begeleid naar de school.

Het mooiste van het verhaal is nog dat met de school was afgesproken dat we pas om half 7 konden vertrekken vanaf het dorpshuis. Wat logisch is omdat er mensen zijn die de overdag moeten werken en dan thuis ook nog eens eerst moeten omkleden. Dit maakt het toch wel logisch dat men ons niet om 6 uur kan verwachten. Nou, de bus chauffeur scheen daar anders over te denken en geen enkele leraar die daar wat tegen zei.

En nu het aller mooiste van de zaak. Er zijn inwoners van het dorp die het maar onbeschoft vonden dat wij er niet op tijd waren (ook al staan we er potdomme ieder jaar en altijd moeten wij wachten) en dat ze volgend jaar maar de brassband moesten vragen. Nou, van mij mogen ze. Want wij als drumband en lyrakorps krijgen er namelijk geen zak voor. We doen het allemaal gratis en vrijwillig. Iets wat de brassband nog nooit heeft gedaan. Die komen elk jaar alleen even met kerst aankakken omdat ze waarschijnlijk moeten. Tevens staan deze elk jaar met hun handje op (in de vorm van een envelop) om geld te bietsen langs de deuren. Nou, je kunt veel zeggen over onze drumband en lyrakorps maar wij zorgen zelf wel voor ons geld.

Spectrobes

Op 19-04-2007 heb ik uit de sterrencatalogus van de Nintendo site de game Spectrobes besteld. Omdat deze maar niet binnen wilde komen, heb ik donderdag avond een email gestuurd naar Nintendo en deze wisten mij gisteren als volgt te beantwoorden:

Beste Nintendo-fan,

Bedankt voor je email. Helaas is er iets misgegaan met de bestelling. Wij zullen het product vandaag nog naar je versturen.

Met vriendelijke groet,
Het Nintendo team

Eigenlijk best wel lullig dat je lang zit te wachten en dat het dan zoiets is als dat de bestelling mis is gegaan. Gelukkig ben ik de kwaadste niet (voornamelijk omdat ik toch geen tijd heb om de game goed te kunnen spelen) en dus heb ik maar geen boze email terug gezonden. Vanochtend lag de game dan toch eindelijk in de brievenbus.


In een envelop met bubbeltjes papier en voor de rest niks. Geen briefje met: "Hier is dan eindelijk je game en sorry voor de vertraging." Nee, helemaal niks noppes nada. Wederom ben ik de kwaadste niet en zal ik ze geen email sturen. Dat heeft waarschijnlijk toch geen zin en ik ben allang blij dat de game nu binnen is. De sterrencatalogus is "gratis". Je krijgt sterren door bepaalde games te kopen of door iedere dag in te loggen op de Nintendo site. Daarin onderscheid Nintendo zich van de concurrenten, die naast het niet weg geven van spaarpunten, ook nog eens duurder zijn. Dus het is sowieso al mooi dat je "gratis" leuke spulletjes kunt verkrijgen. Ik heb in het verleden wel vaker dingen uit de sterrencatalogus besteld en ook toen moest ik vaak lang wachten tot de bestelling binnen kwam. Echter, dat er iets mis is gegaan met de bestelling heb ik nog nooit gehad. Daarentegen waren ze wel heel snel met hun reactie op mijn email. Dus op dat punt moet ik ze toch wel even complimenteren.

Woutertje Pieterse

Gisteren een erg leuk cadeautje gekregen. Namelijk een boek met het verhaal Woutertje Pieterse van Multatuli. Nou is daar natuurlijk nog niet zo heel veel bijzonders aan. Echter gaat het hier om een boek met illustraties van de Nederlandse striptekenaar Jan Kruis. Beter bekend van Jan, Jans en de kinderen. Het gaat hier echter om deel 1 en wat ik begrepen heb komt er nog één deel. Dit zal echter nog wel even duren, aangezien Jan Kruis nog met de daarvoor bestemde illustraties bezig is.

(klikbaar)

Ik vind dit soort boekjes altijd wel erg geinig. Vooral omdat het toch redelijk speciaal is. Woutertje Pieterse is natuurlijk op zich al een klassieker maar de illustraties van Jan Kruis maken het echt een kunstwerkje. En alsof dat niet voldoende is om dit boekwerk apart te maken, hebben ze ook nog eens gekozen voor een erg groot formaat (40,4 x 28,9 x 1,9 cm). Nu is het wachten op deel 2.